Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν

Η σημερινή πραγματικότητα, αυτή που βλέπουμε να απλώνεται σε κάθε γωνιά του κόσμου, έχει κάτι το ανησυχητικά κοινό. Μια ανθρωπότητα που αποξενώνεται από τον Θεό, παρασυρόμενη από το δόγμα των ολίγων, της υποτιθέμενης «ελίτ», που φαίνεται να ζει με το μανιφέστο: «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν». Μια φιλοσοφία ηδονιστική, που καλλιεργεί την απληστία και την αδιαφορία, ενώ ηθικές και αξίες παραμερίζονται ως εμπόδια στον δρόμο για την επίτευξη των δικών τους σκοτεινών στόχων.

Αυτό δεν είναι ζωή· είναι εκφυλισμός. Είναι το αχαλίνωτο πάρτι των ανεύθυνων που συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει αύριο, όπως προειδοποιούσε ο Ντοστογιέφσκι. Μακριά από τον Θεό, όλα επιτρέπονται. Η απληστία για περισσότερη εξουσία, περισσότερα υλικά αγαθά, περισσότερη ικανοποίηση του «εγώ» γίνεται ο απόλυτος νόμος.

Βλέπουμε πώς ξεπουλιέται ο κόσμος για λίγες στιγμές ηδονής. Οι άνθρωποι γίνονται σκλάβοι της ύλης, κυνηγώντας αχόρταγα περισσότερα χρήματα, περισσότερη αναγνώριση, ενώ κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στον ηθικό εκμαυλισμό. Οι «ελίτ», αυτοί οι ίδιοι που υποτίθεται ότι κατευθύνουν την ανθρωπότητα, γίνονται οι κήρυκες της καταστροφής της. Έχουν χάσει κάθε αίσθηση αλληλεγγύης, κάθε ίχνος ανθρωπιάς.

Το χειρότερο; Πολλοί ακολουθούν τυφλά. Αντί να αντισταθούν, γίνονται συνοδοιπόροι σε αυτόν τον παραλογισμό. Χαμένοι στη δίνη των απολαύσεων, δεν συνειδητοποιούν ότι αυτό που πιστεύουν πως είναι ζωή, στην πραγματικότητα είναι μια πορεία προς την πνευματική αποσύνθεση.

Η ζωή δεν είναι ένα φευγαλέο δείπνο, όπως θα ήθελαν να μας πείσουν. Δεν είναι απλώς ένα σήμερα, χωρίς αύριο.

Το “αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν” είναι το άλλοθι των δειλών που δεν τολμούν να αναμετρηθούν με το βάρος της ύπαρξης. Αλλά για όσους ακόμη νοιάζονται, για όσους καταλαβαίνουν την αξία του να ζεις με αξίες, με πίστη, με ουσία, υπάρχει ελπίδα. Και αυτή η ελπίδα ξεκινάει από την απόρριψη του ηθικού ξεπεσμού που κηρύσσουν οι σύγχρονοι ηδονιστές της υποτιθέμενης ” Ελίτ”.

Μακριά από αυτούς, οι οποίοι υιοθετούν το σχήμα : “όλα επιτρέπονται” , διότι πολύ απλά, έφθασαν στο τέρμα, στο αδιέξοδο. Όμως , η πραγματική αρχή για τον άνθρωπο, ξεκινάει κυριολεκτικά από το δικό τους φαινόμενικό “τέρμα “.

Υ.Γ : Διαχρονικοί και πάντα επίκαιροι, οι λόγοι του Αναστάντος Χριστού , οι οποίοι αντικατοπτρίζουν την απόλυτη πραγματικότητα, του χθές, του σήμερα και του αύριο !

Με εκτίμηση Σέργιος