Η Αδύναμη Στάση της Ελλάδας Για το Αιγαίο

Γράφει ο Αλέξανδρος Νικλαν

Το τελευταίο διάστημα έχουν εμφανιστεί διάφοροι που χρυσώνουν το χάπι δήθεν πώς δεν θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε παντού τα 12ΝΜ ως χωρικά ύδατα και κατά επέκταση και το σχετικό δικαίωμα της ΑΟΖ. Ή πώς περίπου η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει το Αιγαίο λίμνη και άλλες διάφορες απόψεις – ας μην χαρακτηρίσω – που και καλά “δικαιώνουν” τα εκφραζόμενα του Π/Θ σχετικά με υποχωρήσεις αρχικών θέσεων, με προσφυγή στην Χάγη κτλ κτλ.

Θα πώ τα ίδια που είχα πεί και για τους Εθνικά Επικίνδυνους που έγιναν Εθνικοί Μειοδότες με την Συμφωνία των Πρεσπών.

Εκείνος που είναι διαθετειμένος να κάνει πίσω σε μια διαπραγμάτευση και το δηλώνει εξαρχής , θα χάσει τα πάντα. Όπως και εκείνος που πάει μόνο να δείξει καλή θέληση για να τα βρεί με τον αντίπαλο (σ.σ. τι είχαμε χάσει και πρέπει να βρούμε;).

Η Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια με αίμα χαμένο πολλών Ελλήνων, έχει συνθήκες και διεθνείς συμφωνίες που κατοχυρώνουν κεκτημένα όσο και να χτυπιέται πάνω κάτω η Τουρκία. Αν αυτό έλεγε πώς το Αιγαίο είναι λίμνη Ελληνική, θα ήταν λίμνη Ελληνική.

Το αστείο είναι πώς υποτίθεται πώς όλη αυτή η στάση και θέση σκέψης προέρχεται από κάποιους που δηλώνουν και “ελίτ” σε διπλωματία και γεωστρατηγική. Τα κατάφεραν τόσο καλά άλλωστε ως τώρα που δηλώνουν οτι γνωρίζουν καλύτερα.

Η Τουρκία καταρχάς να τους ενημερώσει κάποιος πώς δεν είναι Αίγυπτος , ούτε Ιταλία, ούτε καν Αλβανία για να τα βρούμε, όπως λένε. Μόλις πατήσει πόδι στο Αιγαίο το επόμενο βήμα είναι η εκμετάλλευση του με το καλό ή το άσχημο.

Ναι λοιπόν κύριοι.. η Ελλάδα έχει το νόμιμο των 12ΝΜ, έχει επίσης δικαίωμα να ορίσει ΑΟΖ σύμφωνα με αυτό , έχει επίσης το δικαίωμα του SAR. Έχει δικαίωμα ως ανεξάρτητο και ισχυρό κράτος να διατηρήσει κεκτημένα και να μην βάλει ΤΙΠΟΤΑ από ολα αυτά στο τραπέζι ως δήθεν διαφωνία. Η μόνη διαφωνία προέρχεται από την Τουρκία που δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα ή συνθήκη που να της δινει πάτημα για το οτιδήποτε. Αλλιώς θα είχε ήδη πάει στην Χάγη για αυτό.

Η Τουρκία θέλει την Ελλάδα πίσω ως χαλιφάτο. Και όσο το δυνατόν συντομότερα το κατανοήσετε τοσο καλύτερα θα είναι για ολους.

Υπόψη πώς ο δήθεν ρεαλισμός που “πουλάτε” οτι ‘ντε και καλά η Ελλάδα έχει σίγουρη απώλεια στις διαπραγματεύσεις είναι όμοιο με όσα έλεγαν ως δικαιολογία οι Ζαίοι.

Αν θα διαιωνιστεί όλο αυτό;.. ναι! και;… τι ακριβώς θέλει να πεί κάποιος με αυτό; Πώς αν διαιωνιστεί όλο αυτό θα έχουμε τι ακριβώς; Πόλεμο; Ναι.. και; Από πότε η Ελλάδα δίνεται τμηματικά για να μην έχουμε πόλεμο;

Δηλαδή αν κάνουμε αναδρομή στο παρελθόν μας όπου οι Πέρσες ήρθαν εισβολή στην χώρα και ζητούσαν τμήματα γενικά για να τα βρούμε, έπρεπε να κάνουμε συζητήσεις υποχωρώντας;

Επειδή έχει πλάκα όλο αυτό πραγματικά. Θέλω πολύ να δώ ένα συνέδριο να γίνεται με την “δήθεν ελίτ” να εξηγεί στον Έλληνα πώς ρε παιδί μου θα χάσει εδαφική κυριαρχία ή θα υποχωρήσει σε κεκτημένα γιατί έτσι επιβάλλει ο πολιτικός ρεαλισμός.

Να σημειώσω επίσης πώς αυτή η “ελίτ” είναι η ίδια που στηριζει Ουκρανία και λέει πώς καλά κάνει και δεν δίνει εδάφη στην Ρωσία. Ένα φέσι κόκκινο δώρο.

Καλή η διπλωματική αβρότητα , καλή η γλώσσα των τεχνικών όρων , καλή και η πολιτική συνειδητοποίηση των ισορροπιών ισχύος, αλλά αν η Ελλάδα είχε τέτοιο προσανατολισμό ως έθνος και πολίτες σήμερα θα ήμασταν κάτι από Κοσσυφοπέδιο ή Λιβανος.

Μαζευτείτε διότι όσα λαμβάνω από τον κόσμο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ πολιτικής ιδεολογίας (από ακροδεξιούς ως και κομμουνιστές) είναι πώς αλίμονο σε όποιον μας βάλει ως έθνος και χώρα στο κρεβάτι του Προκρούστη. Ας ληφθεί υπόψη διότι λεγόμενα και πράξεις φέρουν ευθύνες και θα τις απολαύσει όποιος τα πεί και κάνει, στο μέγιστο.