Η Τραγωδία Της Συνεταιριστικής Γεωργίας Στην Κομμουνιστική Ρωσία

Για να κατανοήσετε τις επιπτώσεις του κομμουνισμού στη Ρωσία, φανταστείτε ένα ρωσικό χωριό περίπου 30 χρόνια μετά την απελευθέρωση των δουλοπάροικων. Λίγοι γεωργοί κατάφεραν να δημιουργήσουν επιτυχημένες επιχειρήσεις. Είχαν αγελάδες, γη και μπορούσαν να απασχολούν ανθρώπους. Αυτά τα υπερπαραγωγικά άτομα δεν ήταν πολυάριθμα αλλά κρίσιμα, καθώς καλλιεργούσαν τα περισσότερα τρόφιμα.

Ωστόσο, υπήρχαν και άλλοι λιγότερο τυχεροί ή απλώς μη παραγωγικοί που δεν είχαν βάλει τη ζωή τους σε κάποια απτή πρόοδο. Έρχονται οι κομμουνιστές διανοούμενοι, φέρνοντας μαζί τους μια επικίνδυνη αφήγηση που απευθυνόταν σε αυτά τα απογοητευμένα άτομα: Ισχυρίστηκαν ότι οι ευημερούντες είχαν συγκεντρώσει πλούτο ληστεύοντας τους άλλους, δημιουργώντας έτσι μια ηθική υποχρέωση για τους καταπιεσμένους να πάρουν πίσω αυτό που τους ανήκε “δικαιωματικά”.

Προσθέστε στο μείγμα τη μέθη και την εκκολαπτόμενη δυσαρέσκεια -που κατευθύνεται σε μια χαμένη ζωή- και έχετε χωρικούς έτοιμους να βλάψουν τους ευημερούντες γείτονες στο όνομα της δικαιοσύνης. Αυτό δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό- αντήχησε σε ολόκληρη τη Σοβιετική Ένωση οδηγώντας σε μη αναστρέψιμες συνέπειες.

Ένα βασικό θύμα ήταν η τάξη των παραγωγικών αγροτών, γνωστή ως Κουλάκοι. Η εξόντωση αυτής της τάξης οδήγησε σε εκτεταμένο λιμό που σκότωσε έξι εκατομμύρια Ουκρανούς – αυτοί οι αγρότες είχαν προηγουμένως μετατρέψει την Ουκρανία από μια ταπεινή αγροτική κοινωνία στο “καλάθι του ψωμιού της Ευρώπης”. Δυστυχώς, η μετακομμουνιστική διακυβέρνηση είχε ως αποτέλεσμα η Ουκρανία να μην είναι σε θέση να συντηρηθεί διατροφικά.

Αυτή η συγκεκριμένη κοσμοθεωρία που οδήγησε σε τέτοιες φρικαλεότητες είναι βαθιά ανησυχητική όταν υποστηρίζεται σήμερα από τους νεομαρξιστές. Είναι σημαντικό να μαθαίνουμε από την ιστορία για τις πιθανές επιπτώσεις πριν προσκολληθούμε τυφλά σε ιδεολογίες που προβάλλονται ως άψογες λύσεις για τις κοινωνικές ανισότητες.

Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Jordan Peterson