Ο “Αετός” Της Ηπείρου, ο Πύρρος

Ο άνθρωπος που πραγματικά κυνηγούσε τον δικό του δαίμονα

Κείμενο του Ηλία Αναγνωστάκη

Πρόκειται για αυτόν που πολέμησε σε αμέτρητα πεδία μαχών και σε κατακλυσμιαίες μάχες απο έφηβος ακόμα (17 ετών, Ιψός 301), που έφτασε στις παρυφές της Ρώμης (Πραινέστο 278) συντρίβοντας δυο φορές τις Ρωμαϊκές λεγεώνες, που πήρε μόνος του την κλίμακα για να ανεβεί πρώτος στο οχυρότατο Λιλυβαίον, Σικελικό άντρο των Καρχηδονίων, που οδήγησε τους ακάματους Ηπειρώτες του στη λυσσασμένη επίθεση κατά των τειχών της Σπάρτης το 272 πΧ, αυτός που οδήγησε τον αγαπημένο ελέφαντα του, τον Νίκωνα, στις στενές οδούς του Άργους εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ του 272, βρίσκοντας τον θάνατο, που τόσο πολύ ξεγελούσε ως τότε, αφού πολεμούσε αποκλειστικά στην πρώτη γραμμή…

Δεν είναι άλλος από το καμάρι των Μολοσσών, ο “Αετός” της Ηπείρου, ο Πύρρος (319-272).
Δεύτερος εξάδελφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είναι μάλλον ο μοναδικός από όλους τους Διαδόχους που συμμεριζόταν τα όνειρα του, το ακλόνητο θάρρος και την λατρεία για τον πόλεμο. Εκπληκτικός πολεμιστής με απλησίαστες τεχνικές και αφύσικη δύναμη (Διχοτόμησε από το κεφάλι μέχρι τα γεννητικό όργανα έναν πανύψηλο Καμπανό πολεμιστή το 276, ενώ το 272, έξαλλος από τον θάνατο του γιού του, Πτολεμαίου, έσφαξε δέκα (!) επίλεκτους Σπαρτιάτες στην σειρά, (αφού πρώτα έκοψε στα δύο τον αρχηγό τους), μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιεί την σάρισσα, να χειρίζεται άψογα ξίφος και ξυστόν, να ιππεύει άλογα και να οδηγεί..ελέφαντες, όπως τον πιστό του Νικωνα.

Μια τεράστια μορφή, που βασανιζόταν διαρκώς απο έλλειψη πορων, η οποία εν πολλοίς καθόριζε την στρατηγική του, αφού η φτωχή Ήπειρος τα ειχε δωσει ολα για αυτόν, αλλα με μόνο 20.000 Ηπειρώτες πεζούς και 2.000 ιππείς δεν ήταν…Μακεδονία. Ενας Larger than Life ηγέτης, που επί των ημερών του η Ήπειρος έκανε την μικρή, αλλα την πιο λαμπερή της πορεία στα 4.000 χρόνια ιστορίας της, ενας άνθρωπος που εκτός απο λαμπρός τακτικός νους, ήταν και συγγραφέας εκπληκτικών στρατιωτικών εγχειριδίων, που έχουν χαθεί, όχι όμως πριν μάθουμε οτι μια άλλη τεράστια μορφή, ο Αννίβας τα είχε διαβάσει…

Είναι τιμή μου που το χωριό μου είναι μόλις δεκαπέντε χλμ απο την πρωτεύουσα του, Αμβρακία (Αρτα) και όταν κατεβαίνω εκεί τα καλοκαίρια, πάντα βλεπω τον ανδριάντα του στην κεντρική πλατεία της Άρτας. Αετέ, είσαι πάντα στην καρδιά μας.